Moje małe dyniobranie

W zeszłym roku obiecałam sobie, iż tej jesieni zbiorę własne dynie, wyhodowane od nasionka. Wiosną zaopatrzyłam się w kilka gatunków. Wtedy wydawało mi się, że kupiłam ich dużo, a nawet za dużo i zabraknie mi miejsca w ogródku. Jednak teraz myślę...czemu jest ich tak mało?! Jestem bardzo bardzo dumna ze swojej uprawy. Zbieranie tych wszystkich piękności dało mi wiele przyjemności, tak więc dzisiaj chcę się z Wami podzielić efektami mojej pracy :)

Kupiłam sześć różnych gatunków dyni. Niestety w ogóle nie owocowała Musquee des Caraibes, sadzonki były mizerne, a szkoda - bo na obrazkach wyglądała imponująco. Najlepiej rosły Sweet Dumpling, Galeux d'eysines i Boston Marrow. Każdej swojej dyni zafundowałam sesję zdjęciową ;)

Z czterech roślin otrzymałam - uwaga!- aż dwie dynie! - raczej nie mogę nazwać tego wielkim sukcesem. Jednak prezentują się całkiem nieźle i mają ciekawy bladopomarańczowy kolor.

Z niecierpliwością czekałam na dynie Black Futsu. Niestety na roślinach pojawiły się tylko trzy owoce i  wyglądały nieco inaczej niż na zdjęciach pokazowych. Możliwe, że owoce zawiązały się zbyt późno i nie zdążyły całkowicie dojrzeć, stąd taki wygląd.

Sama nie wiem ile razy tłumaczyłam, że Galeux d'eysines nie jest chora, a brodawki to jej znak szczególny ;) Jest to też pierwsza dynia, którą skonsumowałam - ma niesamowicie pomarańczową barwę i cudowny, intensywny aromat.

Sweet Dumpling rosły jak na drożdżach i było ich mnóstwo. Żałuję, że nie kupiłam dyni Baby Boo.

Boston Marrow to kolejna dynia, która naprawę świetnie rosła, nie sprawiała problemów, a owoce mają tak intensywną barwę, że aż nie mogę się doczekać co będzie w środku.

Jestem ciekawa czy Wy również macie jakieś doświadczenia z uprawą dyni we własnym ogródku? 

Dodam, iż na moich grządkach pojawiły się dwie tzw. samosiejki - prawdopodobnie są to pozostałości dyni, które w zeszłym roku wyrzuciłam na kompost :)

Pozdrawiam M.